Fysieke interventies om depressieve symptomen bij kinderen en adolescenten te verlichten
Depressie is de op een na meest voorkomende psychische stoornis bij kinderen en adolescenten. Interventies voor lichaamsbeweging zijn veelbelovend als alternatieve of aanvullende benadering van de klinische behandeling van depressie. In een nieuwe review is het verband onderzocht tussen interventies voor lichaamsbeweging en depressieve symptomen bij kinderen en adolescenten.
Eenentwintig studies met 2441 deelnemers (1148 [47,0%] jongens; 1293 [53,0%] meisjes; gemiddelde [SD] leeftijd, 14 [3] jaar) werden geïncludeerd. Meta-analyse van de verschillen na de interventie liet zien dat interventies voor fysieke activiteit geassocieerd waren met een vermindering van depressieve symptomen in vergelijking met de controleconditie. Analyse van de follow-upuitkomsten in 4 onderzoeken bracht geen verschillen aan het licht tussen de fysieke activiteit- en controlegroepen. Matige onderzoeksheterogeniteit werd gedetecteerd. De primaire moderatoranalyse die rekening houdt met het totale fysieke activiteitsvolume, de onderzoeksopzet, de gezondheidsstatus van de deelnemer en het verbergen van toewijzing en/of beoordeling, modereerde niet het belangrijkste behandelingseffect. Secundaire analyses toonden aan dat interventie (d.w.z. duur <12 weken, 3 keer per week, zonder toezicht) en kenmerken van de deelnemer (d.w.z. leeftijd ≥13 jaar, met een psychische aandoening en/of depressieve diagnose) het totale behandeleffect kunnen beïnvloeden.
Conclusies en relevantie
Fysieke activiteitsinterventies kunnen worden gebruikt om depressieve symptomen bij kinderen en adolescenten te verminderen. Grotere verminderingen van depressieve symptomen werden verkregen bij deelnemers ouder dan 13 jaar en met een psychische aandoening en/of depressie diagnose. De associatie met fysieke activiteitsparameters zoals frequentie, duur en supervisie van de sessies blijft onduidelijk en moet verder worden onderzocht.
JAMA Pediatr. Published online January 3, 2023. doi:10.1001/jamapediatrics.2022.5090
Bron: Psymagazine